Ondanks dat vouwtelefoons voor veel mensen nog als 'nieuw' aanvoelen, bestaat deze categorie in zijn huidige vorm alweer minimaal vijf jaar. Met de zesde generatie van de Samsung Galaxy Z Fold merk je dat de rek er een beetje uit is – maar is dat erg?

We kunnen het er lang en breed over hebben, maar de Samsung Galaxy Z Fold 6 maakt geen grote stap voorwaarts. Daar openen we bewust mee in deze review, zodat we het toestel verder zonder pretenties kunnen bespreken. In vergelijking met het voorgaande toestel zien we qua ontwerp vooral een verfijning plaatsvinden, net zoals het geval is bij de Z Flip 6 en de Motorola Razr 50 Ultra. Het toestel is dunner, lichter en volwassener dan voorheen en heeft nu geen ronde hoeken, maar juist een vierkante afwerking. Het speelse karakter is er daardoor vanaf.

Dat vinden we niet erg. Gecombineerd met het aluminium omhulsel levert dat een smartphone op dat er zowel stoer als robuust uitziet. Vergis je echter niet. Ondanks dat Samsung wel iets aan de duurzaam- en stevigheid gedaan heeft, kun je hem het beste niet meenemen naar het strand. Niet alleen vanwege de beperkte waterdichtheid, maar ook omdat er nog altijd een opening bij het scharnier zit. De schermen rusten, eenmaal dichtgeklapt, nog niet op elkaar, waardoor daar vuil en zand kan ophopen. Dat kan ten koste gaan van het scherm.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Marginale verschillen

De twee amoled-schermen zijn net iets groter dan bij het voorgaande model. Maar net als met de afmetingen en het gewicht het geval is, zal dat niemand opvallen – tenzij je beide toestellen naast elkaar legt. En dan nog moet je goed opletten. Het belangrijkste verschil met de Z Fold 5 is dan ook de maximale helderheid. Die staat nu op 2600 nits. Dat is hoog. In de praktijk houdt dit in dat je zelfs op dagen met felle zon ziet wat er gebeurt op het scherm. Verder zijn de displays wat breder, maar ook nu geldt dat je weinig van de winst zult merken.

De veranderingen die Samsung doorvoerde zorgen er niet ineens voor dat de Samsung Galaxy Z Fold 6 dichtgevouwen aanvoelt als een volwaardige, 'normale' smartphone. Daarvoor is het display nog te smal en voor het oog te lang (ook al is een Pixel 8 Pro langwerpiger). Na zes generaties moet je inmiddels wel weten waar je aan begint. Deze schermopstelling is en blijft handig. Maar de conclusie is vaak dat je net geen tablet en net geen normale smartphone tot je beschikking hebt. In beide gevallen moet je dus in feite een soort concessie doen.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Die vouwlijn hè…

Die concessie, daar willen we nog wat over zeggen. Want dat voelt vooral aanvankelijk zo. Het is ook niet zozeer kritiek specifiek op dit toestel, maar meer op de verticale vouwtelefoon in het algemeen, zoals we hem tegenkomen bij niet alleen Samsung, maar ook bij OnePlus, Huawei en Xiaomi. Ben je er eenmaal aan gewend, dan is het juist fijn dat je altijd een net-niet-tablet bij je draagt. Niet alleen kun je veel beter wat foto's laten zien aan de mensen om je heen, ook kun je heel toegankelijk bestanden en mails beheren, omdat je het scherm kunt opdelen in twee delen. Foto's bewerken gaat dankzij de extra ruimte ook gewoon hartstikke lekker, laten we daar duidelijk over zijn.

Het enige wat ons echt tegenvalt is de vouwlijn. We snappen dat die er moet zijn. Maar OnePlus heeft laten zien dat die lijn veel subtieler kan. En ja, Samsung maakt ieder jaar stappen in het verbergen ervan, maar dit jaar is hij gewoon weer zichtbaar. Dat dat gebeurt na enkele maanden gebruik is nog tot daaraan toe. Maar wij hebben het toestel twee weken getest en hebben eigenlijk nooit om die lijn heen kunnen werken. Je vóelt hem niet alleen, je zíet hem ook gewoon duidelijk zitten.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

En wederom de camera's

Wat bij de Samsung Galaxy Z Fold 6 ook niet is verbeterd, is de cameramodule. Dit is hetzelfde systeem als op de Galaxy S24, een toestel dat voor veel minder euro's aangeboden wordt. Het systeem an sich is niet verkeerd en bestaat uit een hoofdlens van 50 megapixel, ultragroothoeklens van twaalf megapixel (met een kijkveld van 123 graden) en een telelens van tien megapixel (en drie keer optische zoom). Over het algemeen kán de Fold 6 prima foto's maken, zeker met voldoende natuurlijk licht, maar dat laatste is wel een belangrijke voorwaarde.

De kleuren ogen vol en rijk, maar ook wat onnatuurlijk, zoals we vaker bij Samsung tegenkomen. Prima voor sociale media. Foto's in het donker zijn al van wat mindere kwaliteit, maar nog steeds acceptabel. Portretfotografie gaat dan weer voortreffelijk, maar macrofotografie is onmogelijk. De details die het systeem tussen 0,6 en 3x zoomen vastlegt zijn goed. Maar zodra je daar voorbij gaat, verschijnen er allerlei verlepte kleuren en artefacten.

Maar zo'n beoordeling vinden we niet echt passen bij een smartphone waar we gewoon minimaal 2000 euro voor moeten neerleggen. We snappen dat je ergens op moet bezuinigen om de prijs niet nog hoger te laten uitvallen, maar de resultaten zijn voor deze laag van de markt ondermaats. Het is gelukkig niet zo dat je helemaal niets met de foto's kunt, maar je mag simpelweg meer verwachten. In de praktijk is het camerasysteem prima bruikbaar, dus slecht is het niet – maar op dit niveau is 'prima bruikbaar' niet goed genoeg.

30x digitaal.

10x digitaal.

3x optisch.

1x

Kunstmatige intelligentie in het kwadraat

Net zoals bij heel veel andere premium smartphones van dit moment (en zelfs in de lagere segmenten) zien we dat de vooruitgang vooral geboekt is op het gebied van kunstmatige intelligentie. Zo krijg je toegang tot een aantal Google Gemini-functies, maar alleen de mogelijkheden die Google in Nederland uitgerold heeft. Waar Samsung vooral op inzet is een tekening omzetten tot kunstwerk en aanvulling op een foto. Zo kun je een simpele tekening van een auto maken, waarna het systeem een realistische auto voor je genereert.

Dat is heel cool gedaan. Hetzelfde geldt voor de afbeeldingen die je van jezelf kunt maken. Na het maken van een selfie, of het invoeren van een bestaande foto, kun je kiezen uit een aantal stijlen. Vervolgens zorgt de AI dat jouw foto die stijl heeft, en kun je die op je sociale media gebruiken. Het gaat om allemaal om expressie en creativiteit. Op het grotere scherm is hier gelukkig meer dan genoeg ruimte voor. En dankzij de processor, de Qualcomm Snapdragon 8 Gen 3, is er meer dan genoeg rekenkracht (al vinden veel berekeningen in de cloud plaats…).

Daarnaast zijn er simpelweg nog steeds veel te veel functies niet in het Nederlands beschikbaar. Sinds de introductie van AI-opties horen we al dat de missende onderdelen “snel in het Nederlands beschikbaar komen”. Soms horen we ook nog “voor het einde van het jaar”, maar inmiddels hebben we er een hard hoofd in. Dit is dan weer niet specifiek kritiek op Samsung, maar op de industrie in het algemeen. Jammer is het wel, aangezien we ook als Nederlandse consument betalen voor het ontwikkelen of licenciëren van de kunstmatige intelligentie.

0,6x

1x

1x

Portretmodus.

Samsung Galaxy Z Fold 6 kopen?

Werpen we nog even snel een blik onder de motorkap, dan zien we dat Samsung minimaal 256 GB aan opslagruimte en 12 GB aan werkgeheugen aanbiedt. Maar minder dan dit hadden we ook niet verwacht voor de prijs. De accu heeft een vermogen van 4400 mAh. Daarmee lost Samsung het probleem van tegenvallende accuduur van foldables nog niet op, maar wellicht is dat iets voor een volgende generatie. Na een dag vol gebruik is het wel nodig de Fold 6 aan de lader te leggen, en anders ben je aangewezen op een powerbank. Opladen duurt ongeveer anderhalf uur.

Samsung levert met de Galaxy Z Fold 6 zonder meer zijn beste Fold-smartphone af. Op bijna alle vlakken is het toestel verbeterd ten opzichte van zijn voorganger, maar de beperkingen van de vouwtelefoon in het algemeen neemt het bedrijf niet weg. Met ruim zeven jaar aan updates kun je gelukkig wel lang doen met dit toestel, en dat geeft hem een dikke voorsprong op de concurrentie. Maar het wordt tijd dat Samsung iets aan die vouw, de accuduur en de camera's gaat doen. Op andere vlakken hebben we echter weinig tot niets te klagen.

Hisense richt zijn pijlen op het middensegment, en deze 65U7Q Pro is daar een goed voorbeeld van. Het toestel verbetert een aantal zwakke punten van zijn voorganger en stoot daarmee duidelijk door naar de betere toestellen. Maar Hisense heeft niet alle minpunten weggewerkt. Bovendien toont de nieuwe versie van het VIDAA U-systeem dat niet alle aanpassingen een verbetering zijn.

Wie in het middensegment voor een televisie shopt, levert onvermijdelijk wat in op het gebied van design. De U7Q Pro is daarop geen uitzondering. Het toestel oogt degelijk, maar springt niet in het oog als een staaltje van topdesign. In tegenstelling tot zijn voorganger heeft hij nu wel een relatief vlakke rug. Daardoor springt het 7,5 cm dikke profiel wat meer in het oog, al maskeren de schuine zijdes dat enigszins. Het toestel staat op een centrale voet die bestaat uit twee voetsteunen afgedekt met een kunststof plaat. Het resultaat oogt wat saai en verraadt zijn middenklasse-roots. De afwerking van het toestel zelf is degelijk, de voet mocht misschien iets geraffineerder.

Aansluitingen

Hisense is overgeschakeld op een nieuw hardwareplatform en dat komt in elk geval met één voordeel. De U7Q Pro beschikt nu over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 48 Gbit/s bandbreedte leveren. Dat is vooral voor hardcore gamers van belang. Die kunnen nu een soundbar aansluiten via ARC/eARC en hebben daarnaast de mogelijkheid om meerdere 4K120-bronnen te gebruiken.

Pc-gamers krijgen nog meer goed nieuws: zij kunnen nu een verversingsfrequentie tot 165 Hz in 4K gebruiken, en zelfs tot 288Hz in Full HD. De tv ondersteunt bovendien ALLM, HDMI VRR en AMD FreeSync, en is bovendien NVIDIA G-Sync Compatible. De input-lag scoort geen topresultaat, maar wel meer dan behoorlijk: 14,2 ms bij 4K60 en 10,1 ms bij 2K120.

De U7Q Pro is daarnaast uitgerust met twee usb-poorten, een minijack-ingang voor composiet video en stereo, een hoofdtelefoonaansluiting, optisch digitale audio-uitgang, ethernet, wifi 5 en bluetooth. Even opletten bij wandmontage, want de ethernetpoort, een van de usb-poorten en de optisch digitale audio-uitgang wijzen naar achteren. De rest van de aansluitingen bevindt zich aan de zijkant. De tv heeft een enkelvoudige DVB-T/T2/C-tuner, een DVB-S/S2-tuner en een CI+-slot. Met behulp van externe usb-opslag kun je live-tv pauzeren of opnemen.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Verbeterde piekhelderheid en contrast

Vorig jaar worstelde de U79NQ met een matig contrast en doorsnee piekhelderheid. De U7Q Pro probeert dat duidelijk te verbeteren. Net als de voorganger gebruikt hij een VA-paneel met miniled-achtergrondverlichting, maar het aantal zones is opgetrokken van 384 naar 560 (28 x 20). In de HDR Filmmaker-modus meten we 1537 nits piekhelderheid op het 10%-venster; dat is 40 procent verbetering ten opzichte van het voorgaande model. Daartegenover haalt het volledig witte scherm maar 423 nits, en dat is dan weer 25 procent lager dan vorig jaar. Mogelijk heeft Hisense de optimalisatie gericht op speculaire highlights in plaats van algemene helderheid.

Ook het contrast is verbeterd, al blijft het eigen ANSI-contrast van het VA-paneel onveranderd op een eerder bescheiden 3190:1. Maar in de Filmmaker-modus verbetert de local dimming (in de Laag-stand) dat naar een mooie 7100:1 en zelfs 18.930:1 op eenvoudiger testpatronen. Dat is een degelijk resultaat, maar loopt nog steeds wat achter op concurrenten.

De zone-aansturing is prima, hoewel aan de leidende randen van heldere objecten een subtiele dimming zichtbaar kan zijn, vooral tegen een erg donkere achtergrond. Hogere local dimming-instellingen bieden geen substantiële contrastverbetering, maar introduceren wel merkbaar verlies van zwartdetail en onderdrukking van kleinere lichtaccenten. De voorzichtige dimming-aanpak zorgt er ook voor dat vage halo-effecten zichtbaar blijven, met name op donkere achtergronden en in HDR-content.

Door de matige kijkhoek wordt dat duidelijk zichtbaar als je te ver opzij zit. Kijk je echt bij volledige verduistering, dan kun je overwegen om de lokale dimming naar de medium-stand te schakelen. Het paneel van ons testmodel had wat beperkte uniformiteitsproblemen, waardoor soms een 'dirty screen effect' zichtbaar was bij heldere beelden. Denk eraan dat dit kan variëren tussen individuele toestellen.

HDR-content en kalibratie

Met ondersteuning voor HDR10, HDR10+, Dolby Vision IQ met Precision Detail is de U7Q Pro perfect uitgerust voor het breedste aanbod aan HDR-content. Dolby Vision IQ levert consistent de beste resultaten met uitstekende diepte en nuance. HDR10-prestaties zijn dankzij betere tonemapping duidelijk mooier dan vorig jaar. Er blijft meer contrast in het beeld en het 92% P3-kleurbereik ondersteunt rijke, verzadigde kleuren.

De HDR Tonemapping geeft een wat gemengd resultaat. Het kan witdetail en heldere kleurtinten beter zichtbaar maken, maar donkere beelden worden donkerder, terwijl heldere fragmenten helderder worden. Dat is zelden gewenst, dus het gebruik van deze instelling blijft twijfelachtig.

Zowel de SDR als de HDR Filmmaker-modus zijn redelijk goed gekalibreerd; de fouten die we opmerken zijn zelden duidelijk zichtbaar. In SDR merken we dat de grijsschaal wat naar geel uitwijkt, maar gelukkig zonder kwalijke gevolgen op huidskleuren. In HDR is het resultaat beter: de grijsschaal is neutraal, maar iets te donker terwijl kleuren dan weer vaak wat te helder zijn. Beide leveren uitstekende schaduwdetails, alleen heel donkere HDR-beelden ondervinden wat last van het beperkte contrast.

©Hisense

Beeldverwerking

De Hi-View AI Engine Pro levert prestaties die grotendeels in lijn liggen met die van de vergelijkbare modellen van vorig jaar. Dat betekent prima deinterlacing van 1080i-content en prima ruisonderdrukking voor willekeurige ruis. De prestaties met blokruis (gevolg van MPEG-compressie) blijven echter wat aan de zwakke kant. De upscaling levert mooie resultaten die weliswaar relatief zachte beelden opleveren. Je kunt de scherpte-instelling iets verhogen of met behulp van de superresolutie-instelling wat extra detail zichtbaar maken.

Hoe dan ook blijft het opletten met dvd-beelden, omdat die van relatief lage kwaliteit zijn en fouten daardoor makkelijker zichtbaar zijn. Zo kan superresolutie daar voor een overmatig uitgevlakte look zorgen, of voor onnatuurlijk scherpe randen. Voor de meeste instellingen (ruisonderdrukking, superresolutie) is de laagste stand bovendien erg voorzichtig, terwijl de medium-stand soms juist wat te sterk is.

Goede punten zijn er voor de weergave van 10 bit-gradienten, zoals in HDR-content. Die zijn mooi geleidelijk zonder duidelijke strookvorming. In SDR-content zijn zichtbare kleurstroken weg te werken met de Kleurverloop-instelling. Je kunt ook deze het best op de laagste stand zetten, ook al werkt die niet alle problemen weg. De medium stand is ook hier iets te agressief en kan detail verwijderen.

Het paneel heeft een goede bewegingsscherpte, zeker met behulp van de optie 'Hoge Verversingssnelheid', die een verversingssnelheid van 240 Hz gebruikt in ruil voor het verlies van wat verticaal detail. Het is een prima optie voor sport en mogelijk zelfs voor film, al zien we daar minder noodzaak. Vind je het schokken bij lange camerabewegingen storend, activeer dan Ultra Smooth Motion; de processor creëert dan vloeiende beweging zonder veel beeldfouten.

Stevige audio

De audioconfiguratie is wat steviger dan vorig jaar. De 2.1-opstelling is uitgebreid met twee zijwaarts gerichte luidsprekers naar een 2.1.2-configuratie. Het totale vermogen gaat daarmee van 40 naar 50 watt. De Hisense haalt flink wat volume uit dat vermogen, maar heeft moeite om de controle te bewaren als je echt veel volume vraagt. Dan hoor je vervorming en af en toe zelfs wat klanken die doen vermoeden dat het chassis trilt.

De U7Q Pro ondersteunt Dolby Atmos en DTS:X, en met de zijwaarts gerichte luidsprekers is er een goed surround-effect en beperkt hoogte-effect. De woofer zorgt voor goede basondersteuning. In deze prijsklasse vinden we de prestaties goed; die zullen voor veel mensen dan ook volstaan.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Erg druk thuisscherm

VIDAA U9 brengt een aantal veranderingen, maar blijft wel bij zijn basisprincipes. Dit 2023-artikel met een volledig overzicht van VIDAA U7 geeft aan je wat je zoal kunt verwachten. Wat is er veranderd? Het lokale aanbod aan apps groeit, zij het erg traag. HBO Max en Streamz (BE) zijn aan de lijst toegevoegd, maar NOS Live, NPO Start, Pathé Thuis, Ziggo Go, VRT Max en GoPlay ontbreken nog steeds.

Op het thuisscherm staat de lijst met apps nu onderaan; centraal in beeld staat voortaan een lijst aanbevelingen. Die heeft nu helemaal links een tegel voor de meest recent gebruikte bron en een tegel voor de ingangen. Dat zijn redelijke wijzigingen. Wat we echter storend vinden, is dat de reclame-carrousel bovenaan erg snel van item wisselt. Dat is op zich al verwarrend: wie een item in de app-lijst selecteert, ziet die twee rijen van plaats verwisselen, terwijl er onderaan nogmaals een banner met reclame de kop opsteekt. Dat zorgt ervoor dat er te veel activiteit is op het thuisscherm, zodat de gebruikservaring onrustig wordt. Hisense pusht ook heel hard zijn associatie met FIFA, ook niet echt aangenaam. Het begint op overmatige reclame te lijken.

De afstandsbediening is op wat kleine wijzigingen na overgenomen van vorig jaar. Ze is aangenaam in gebruik, vooral door de toetsen met zachte maar duidelijke aanslag. De ingebouwde oplaadbare batterij wordt gevoed door een fotovoltaïsch (zonne)paneel. Doordat dat aan de voorzijde is geplaatst, is de afstandsbediening relatief lang van vorm, maar dat stoort eigenlijk nooit.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Conclusie

De Hisense 65U7Q Pro presenteert een duidelijk beter contrast dan zijn voorganger, die op dat vlak wat onderpresteerde. Een aantal minpunten is echter wel gebleven. Zo blijft dynamische tonemapping voor HDR een lastige zaak: soms verbetert het beeld, soms verslechtert het. VIDAA U heeft een paar extra lokale apps gekregen, maar redelijk wat lokale apps zijn na meerdere jaren nog steeds niet beschikbaar. De nieuwe layout van het thuisscherm lijkt ons ook te druk; dat kan verwarrend zijn.

Op het gebied van beeldkwaliteit is er duidelijke verbetering met sterkere contrastprestaties en meer piekhelderheid. Voor HDR heb je ruime formaat-ondersteuning en prima weergave met voldoende impact. Gamers krijgen extra mogelijkheden dankzij de vier HDMI 2.1-poorten en goede bewegingsscherpte met zelfs een optie om tot 4K165 of 2K288 te gaan. De nieuwe behuizing heeft ook plaats gegeven aan een iets ruimere audio-oplossing met degelijke resultaten. De 65U7Q Pro lijkt ons goed geprijsd voor wat hij biedt, maar heeft mogelijk wel stevige concurrentie van gelijkwaardige TCL-modellen.

Een koelkast is een onmisbaar onderdeel van het huishouden. Maar net als elk apparaat zal ook een koelkast niet voor eeuwig blijven functioneren. Wanneer is het moment gekomen om afscheid te nemen van je trouwe koelmaatje? En wat levert een nieuwe op?

Gemiddeld gaat een koelkast tussen de 10 en 15 jaar mee, maar dat is geen harde grens. Sommige goed onderhouden modellen functioneren zelfs nog langer, terwijl andere al eerder kuren vertonen. Hoelang een koelkast precies meegaat, hangt onder meer af van het merk, het type koelsysteem en hoe intensief het apparaat wordt gebruikt. Huishoudens met kinderen of grotere gezinnen openen de koelkast vaker, wat leidt tot meer temperatuurschommelingen en slijtage.

Inbouwkoelkasten gaan doorgaans iets langer mee dan vrijstaande modellen, omdat ze beter zijn beschermd tegen stof en stoten. Toch is onderhoud bepalender dan het type koelkast. Bij oudere modellen helpt regelmatig ontdooien om het vriesgedeelte efficiënt te houden, en bij alle koelkasten is het belangrijk om de condensor aan de achterkant schoon en stofvrij te houden. Ook voldoende ventilatieruimte rondom het apparaat voorkomt oververhitting van het koelsysteem, wat de levensduur weer ten goede komt.

©Hasselblad H5D

🚨Signalen dat je koelkast aan vervanging toe is

Een koelkast die op zijn laatste benen loopt, laat dat vaak niet van de ene op de andere dag merken, maar geeft subtiele signalen. Zo kan het zijn dat verse producten sneller bederven, vooral 's zomers. Ook kan de koelkast opvallend veel geluid maken – een brommende, ratelende of trillende compressor is vaak een teken van slijtage. Als de motor bijna continu draait, betekent dat meestal dat het apparaat moeite heeft om de temperatuur laag te houden, wat leidt tot overbelasting en meer energieverbruik.

IJsafzetting aan de achterkant of in de vriezer is een ander signaal dat de temperatuurregeling niet meer goed werkt. In sommige gevallen ontstaan er ook temperatuurverschillen tussen verschillende zones in de koelkast, waardoor groente in het bovenste vak bevriest, terwijl vlees onderin niet koud genoeg blijft. Al deze symptomen wijzen erop dat het koelvermogen niet meer optimaal is en dat het tijd wordt om de vervangingsoptie serieus te overwegen.

©Creativebird

Energieverbruik: oud versus nieuw

Koelkasten van tien jaar of ouder zijn meestal nog niet ontworpen met energie-efficiëntie als topprioriteit. Ze verbruiken vaak twee tot drie keer zoveel stroom als moderne modellen met energielabel A of B. Dat verschil ontstaat onder meer door verouderde compressortechniek, slechtere isolatie en een minder efficiënte luchtcirculatie.

Omdat een koelkast dag en nacht aanstaat, telt dat hoge verbruik flink op. Voor een oud model kan het jaarlijkse stroomverbruik oplopen tot meer dan 400 kWh, terwijl een nieuwe energiezuinige koelkast soms onder de 150 kWh per jaar blijft. Omgerekend kan dat zomaar een besparing van 80 tot 100 euro per jaar betekenen, afhankelijk van het formaat van de koelkast en de huidige energieprijs. Bovendien is een energiezuinige koelkast beter voor het milieu: je stoot minder CO₂ uit en verlaagt je ecologische voetafdruk zonder in te leveren op comfort.

Repareren of vervangen?

Het is begrijpelijk dat je een kapotte koelkast liever laat repareren dan meteen een nieuw exemplaar aanschaft. Zeker als hij netjes is ingebouwd, nog relatief jong oogt of als je simpelweg gehecht bent aan je huidige model. Toch is repareren lang niet altijd de verstandigste keuze, zeker niet bij oudere apparaten. Als de koelkast ouder is dan acht jaar en de kosten van de reparatie meer dan de helft bedragen van een nieuw model, dan is vervangen vaak de betere investering.

Ook moet je rekening houden met toekomstige storingen. Een koelkast die één keer kuren vertoont, is meestal vatbaar voor meer problemen. Nieuwe modellen zijn bovendien stiller, koelen efficiënter en zijn vaak uitgerust met handige snufjes zoals een snelkoelfunctie, digitale temperatuurregeling of zelfs slimme integratie via een app. De extra gebruiksvriendelijkheid maakt de overstap extra aantrekkelijk.

©uroborosph

Tijd voor een nieuwe: waar let je op?

Wie vandaag de dag een nieuwe koelkast zoekt, belandt in een wereld van opties. Naast het uiterlijk speelt vooral het energielabel een hoofdrol. Hoe dichter bij label A, hoe zuiniger het apparaat. Dat vertaalt zich in lagere stroomkosten én minder impact op het milieu. In een open keuken is ook het geluidsniveau een belangrijke factor; sommige modellen maken nog maar 35 decibel geluid, vergelijkbaar met een fluistering.

Kijk ook goed naar de indeling: hoeveel legplateaus zijn er, hoe verstelbaar zijn die, en past je wekelijkse boodschappenvoorraad er wel fatsoenlijk in? Let op speciale zones zoals een 0°C-lade voor vlees en vis, of een aparte groentelade met luchtvochtigheidsregeling. Functies als No-frost besparen je tijd (nooit meer ontdooien!) en een omkeerbare deur zorgt ervoor dat de koelkast altijd past, ongeacht de opstelling van je keuken.

Een koelkast koop je voor de lange termijn. Het loont dus om niet alleen naar de aanschafprijs te kijken, maar ook naar gebruiksgemak, energieverbruik en duurzaamheid. Zo haal je er jarenlang het maximale uit.